هموطن امروز روز آسوده نشستن نیست. رژیم در تدارک کشتاری وسیع از مخالفین مانند کشتارهای سال ۶۷ است تا بذر وحشت و اختناق را در جامعه بپاشد. سکوت و انفعال ما باعث اجرای این طرح شوم خواهد شد. رژیم در حال رصد کردن میزان واکنش جامعه است تا اگر اعتراضها گسترده نباشد نقشه کثیف خود را عملی کند. در این راستا رژیم اول با مطرح کردن قانون محاربه قصد دارد تا میزان واکنش جامعه را بسنجد و بعد به سراغ مردم عادی که معروفیتی ندارند و دستشان به جایی بند نیست برود تا آنها را اعدام کند و اگر شرایط مساعد بود واعتراضی بلند نشد به سراغ دیگران و کشتار فله ای وحتی رهبران هم بروند. همه آنها خانواده و عشقی دارند که منتظر بازگشت آنهاست نه جنازه ای که حتی حق تشییع آن را هم ندارند. کشتارهای سال ۶۷ در غیبت اعتراض های جامعه و در شرایط خفقان مطلق اتفاق افتاد که باعث ایجاد رعب و وحشت بیشتر نیز شد. سیاست رژیم النصر به الرعب است که از اجداد دینی خود به ارث برده اند. رژیم به هیچ منطق و معیارهای انسانی پای بند نیست و همه مشکلات را میخواهد با مشت آهنین و ایجاد ترس و وحشت حل کند. این رژیم به واسطه بی خردی راه حل دیگری نیز به ذهنش نمیرسد همانطور که تا به حال ثابت کرده که از هیچ خشونت و مکر و حیله ای فروگذار نیست.من به عنوان یک ایرانی نگران هموطنان در بند هستم و میدانم که سکوت ما به قیمت جان آنها تمام خواهد شد. هرچند که این جنبش را سر باز ایستادن نیست ولی نگرانم که این خشونت ورزی رژیم جنبش را به سمت خشونت و یک انقلاب خونین بکشد و یک حکومت دیکتاتوری دیگر به پا شود. از طرفی دیگر دفاع از خود حق هر انسانی است و خشونتهای رژیم هم حدی خواهد داشت و در صورتی که اعتراضهای مسالمت به بن بست برسند احتمال یک درگیری خونین دور از ذهن نیست. تا دیر نشده باید جلوی این قوانین محاربه و اعدامهای پیش روایستادگی کرد. نباید اجازه داد هموطنان در بند ما که برای آزادی و میهن که همه وظیفه ای در قبال آن داریم بی گناه به جوخه های اعدام سپرده شوند. باید سریع کمیته ای تشکیل شود تا اعتراضهای مردمی را هدایت کند و مانع فاجعه ای بزرگ شوند. باید ایرانیان خارج کشور به تمام ارگانهای حقوق بشر و بین المللی مثل سازمان ملل که این روزها خفه خون گرفته اند نامه بنویسند و منتظر هیچکسی و هیچ چیزی نباشند و هموطنان داخل هم باید به صورت جهت دار و برنامه ریزی شده یه این قوانین ضر بشری اعتراض کنند. هموطنان در بندمان همین الان نیاز به کمک ما دارند که شاید فردا دیر باشد.
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
خدا را شکر که همه راههای ما را به بازگشت به دیکتاتوری و همه راههای خودشان را به بخشش مردم می بندند.
پاسخحذفانتقام شهدا را حتي شده با خون خود مي گيريم
پاسخحذفمن خیلی با حرف شما موافق هستم.با هر چه زودتر دست به پا کرد و کاری کرد تا دیر نشده است. مطمئنان رژیم دارا حد تحمل و عکسلعمل ملت را محک میزند. ایده یک کمیته در دلخل و کار منسجم در متشکل در خارج ائده بسیار خوبی است.باید حرکت و عمل محکم به خرج داد و مشت محکم در دهن رژیم خونخوار کوبید. من با حرف هممیهن فوق موافق نیستم: کسی نمیگوید که تمامی کارهای شما به با زگشت دیکتاتوری کمک میکند. انقدر مسائل را بیشتر از انچه که هست پیچیده تزر نکنید و مقلطه کلری نکنیم و بد تابیر نکنیم.
پاسخحذف