تلوزیون دولتی ایران بارها صحنه به آتش کشیدن مقداری مواد مخدر را با آب و تاب تمام به تصویر کشیده. از کانالهای تلوزیونی زیاد و از زاویه های مختلف چنان آتش بزرگی به راه انداخته که هر کس ببیند فکر کند که دیگر هیچ مواد مخدری در ایران وجود ندارد و همه در این صحنه نابود شدنداما آن حتی 0.1% موادی که به ایران وارد میشود هم نیست. دستگاههای اطلاعاتی رژیم می توانند هرکس در هر گوشه ای از کشور اگر دست در دماغش کرد پیدایش کنند ولی واقعا چطور نمی توانند این هجوم مواد مخدر به کشور رو کنترل یا به حداقل برسونند. در بعضی از محله ها دیگر سبزی فروشی و بقال سر کوچه هم شیشه و کوک و هر چی بخواهی دارند. رژیم البته با قاچاقچیان برخورد قاطعانه ای میکند اما قاچاقچیانی که میخواهند روی دست رژیم بلند شوند و خارج از محدوده خودی ها اینکار را انجام بدهند. سپاه عریض و طویل پاسداران ولی وقیح دست در همه چیز دارد. برایشان فقط پول مطرح است و پول. نه جان انسانی برایشان اهمیت دارد نه از هم پاشیدن خانواده ای.
قاچاقچیان واقعی در قدرت هستند همانها که دست به قتل و غارت و چپاول ثروتها و جوانی مردم این سرزمین میزنند و بعد برای مردم صحنه نمایش درست کرده و افرادی را که برای نان شب دست به این کارها میزنند را اعدام میکنند. اگر از کسی موادی به اندازه 100 گرم گرفته شود باید طرف را برد جایی که برایش عرب نی بیندازد ولی کسانی که هزاران هزار کیلو معمله میکنند از مصونیت قضایی نیز برخوردارند.
با مواد مخدر میخواهند مردمی درست کنن که دیگر به تجاوز اعدام قتل عزیزان و هموطنانشان بی اهمیت باشند. مردمی که به همه چیز بی اعتنا بمانند و در تن خویش اسیر باشند تا کفتاران همیشه بیشتر و بیشتر شکاری برای دریدن و پاره کردن داشته باشند.
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر